Τώρα που έχω πλέον τα scrambled eggs και το πλατό γλυκών μπροστά μου η Μύκονος αρχίζει να αποκτά νόημα. Η βανίλια Μαδαγασκάρης σε αυτό το απίστευτο ρυζόγαλο που υπογράφει ο Δημήτρης Χρονόπουλος έχει εντυπωσιακά καταπραϋντική δράση απέναντι στη βαρβαρότητα του πρωινού ξυπνήματος που έχει αναστατώσει την ημέρα μου έως τώρα. Αυτά όμως ανήκουν στο μακρινό παρελθόν. Γιατί πλέον βρίσκομαι στο εξαιρετικό εστιατόριο του Kensho, έχω την Ψαρού θέα και το ρυζόγαλο του Χρονόπουλου μπροστά μου και δεν χρειάζομαι τίποτα περισσότερο -μόνο το κλειδί του δωματίου μου και αυτό σε λίγο.
Μετά το εντυπωσιακά γρήγορο check in και μία πρώτη ξενάγηση στους χώρους του ξενοδοχείου -από το σωστά φιλικό προσωπικό του Kensho- έχω βρεθεί στο χώρο του πρωινού ανάμεσα σε ορισμένες από τις καλύτερες στιγμές του design. Σεζ λονγκ Dedon βλέπω στην πισίνα, φωτιστικά Gervasoni στο μπαρ κ πολλά άλλα που μου αποδεικνύουν πως εδώ εκτιμάται η σημαντική προστιθέμενη αξία που το αυθεντικό design προσδίδει σε ένα ξενοδοχείο. Τα πολύ αισιόδοξα μηνύματα από όλους τους κοινόχρηστους χώρους του Kensho με προϊδεάζουν για ένα σαφώς design oriented δωμάτιο. Και όντως έτσι είναι.
Και εδώ ακολουθείται μια συγκεκριμένη χρωματική παλέτα που κυμαίνεται από το λευκό έως τα χρώματα της γης αλλά και το μαύρο, ενώ τα φυσικά υλικά είναι τα μόνα που υπάρχουν στο χώρο. Μπαμπού, φυσικό ξύλο, πέτρα, δέρμα. Δεν θα έπρεπε άλλωστε να είναι αλλιώς σε έναν τέτοιο τόπο όπως η Ψαρού. Το Kensho απευθύνεται ξεκάθαρα στους ταξιδιώτες που αναζητούν γνήσιες και ουσιαστικές premium εμπειρίες φιλοξενίας, όχι μόνο μακριά από περιττούς glossy εντυπωσιασμούς αλλά και από οτιδήποτε γραφικά φολκλορικό. Αυτό φαίνεται να είναι το αξίωμα, η κεντρική ιδέα του ξενοδοχείου που διατρέχει τα πάντα, από την συμπεριφορά των ανθρώπων του και το interior design έως την κουζίνα και αυτό το περίφημο ρυζόγαλο που θυμάμαι ακόμα. Ειδικά σε σχέση με την κουζίνα η δουλειά που έχει κάνει ο chef Ιπποκράτης είναι κάτι περισσότερο από εξαιρετική. Το μενού βασίζεται στα απλά, ποιοτικά υλικά, αρκετά από τα οποία είναι ντόπια. Ο chef τα αξιοποιεί και τα αναδεικνύει μιλώντας μια γλώσσα εντελώς σύγχρονη και διεθνή. Το ταρτάρ τόνου, αλλά και το λαβράκι με τον πουρέ καπνιστής μελιτζάνας είναι δύο πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της τεχνικής του.
Εν κατακλείδι και καθώς βρίσκομαι στην σεζ λονγκ με soundtrack τις chillout μουσικές που ακούω από το φόντο: Εδώ στη δεξιά άκρη της παραλίας, το design είναι αυθεντικό, οι γεύσεις και η εμπειρίες ειλικρινείς. Ακριβώς όπως και οι άνθρωποι. Ακριβώς όπως και η μοναδική φιλοξενία που προσφέρει το Kensho Psarou.
