Βρισκόμαστε στο δεύτερο όροφο ενός διώροφου κτιρίου της δεκαετίας του '50 στο Μετς, πίσω από το Καλλιμάρμαρο. Ο ιδιοκτήτης την επέλεξε γιατί "μοιάζει με χωριό μέσα στην πόλη. Βρίσκεται στο Κέντρο και μπορείς να φτάσεις παντού με τα πόδια. Ταυτόχρονα διατηρεί την ατμόσφαιρα και την ησυχία της παλιάς Αθήνας” λέει χαρακτηριστικά. Το σπίτι έχει το πλεονέκτημα της αυτονομίας μιας μονοκατοικίας, χωρίς όμως να απαιτεί υπερβολική φροντίδα, ενώ από την ταράτσα έχει εξαιρετική θέα στην Ακρόπολη και την Αίγινα.
Ο εσωτερικός χώρος ανακαινίστηκε με κεντρική φιλοσοφία την άνεση στην καθημερινή διαβίωση και έμπνευση το σκανδιναβικό design και τη μοντέρνα ατμόσφαιρα του Βερολίνου. Το ρετρό ύφος του σπιτιού σέβεται την αρχιτεκτονική της δεκαετίας του '50, την οποία συνδυάζει με το σύγχρονο design. "Η προσωπική μου αισθητική στηρίζεται στη σύνδεση διαφορετικών πραγμάτων κι όχι στην υιοθέτηση κάποιου ενιαίου στυλ. Έτσι εκφράζομαι καλύτερα και ταυτόχρονα μπορώ να κρύψω την ακαταστασία", λέει ο ιδιοκτήτης.
Στον ενιαίο χώρο του καθιστικού και της τραπεζαρίας συνυπάρχουν κομμάτια σύγχρονων σχεδιαστών και διακοσμητικά αντικείμενα με προσωπική σημασία για τον ιδιοκτήτη. "Πολλά από τα έπιπλα του σπιτιού τα απέκτησα από τον Ολιβιέ Βατινέλ, τον αντικέρ και συντηρητή παλιών επίπλων που μένει ακριβώς από κάτω. Τα εγκαταλελειμμένα έπιπλα πέρασαν όλα από δική του επεξεργασία". Μερικά από αυτά είναι η βιτρίνα του καθιστικού και το τραπέζι στην τραπεζαρία, ανάμεσα στις καρέκλες Eames της Vitra και το φωτιστικό οροφής της Nicolette Brunklaus. Ανάμεσα στα διακοσμητικά αντικείμενα κερδίζει την προσοχή το κάδρο με το μαντίλι της εικαστικού Louise Bourgeois. Πρόκειται για ένα συλλεκτικό κομμάτι που αγόρασε από την γκαλερί Tate. Στον ιδιοκτήτη αρέσει η δουλειά της Bourgeois αλλά και το μήνυμα: "I have been to hell and back. And let me tell you, it was wonderful."
Στην κρεβατοκάμαρα, εκτός από το φωτιστικό οροφής του Tom Dixon και την καρέκλα του Ολιβιέ, φτιαγμένη από το κίτρινο κορδόνι που χρησιμοποιούσαν στις καρέκλες των θερινών σινεμά, υπάρχει μόνο το μεγάλο, άνετο κρεβάτι. Στη μεγάλη βάση του κρεβατιού και τις θήκες πάνω στις οποίες στηρίζεται το στρώμα υπάρχει αρκετός χώρος για να ακουμπήσουν τα φλιτζάνια του καφέ, τα βιβλία και κάποιο φωτιστικό. "Τα μικροπράγματα και η τηλεόραση δεν χωρούν εδώ. Θυμάμαι μια ατάκα του Τζόι στα "Φιλαράκια”, που λέει: "Αν δεν έχετε τηλεόραση, τότε που βλέπουν τα έπιπλα;” Αυτή η λογική με ενοχλεί." Έτσι, ο μικρός χώρος δίπλα στην κρεβατοκάμαρα βρήκε τη χρήση του και μετατράπηκε σε screen room, ένας μίνι "πολυχώρος”.
