Το κτίριο είχε την τύχη να διασωθεί από την εγκατάλειψη. Η διώροφη κατοικία χτίστηκε το 1835 για τον Σκοτσέζο ιστορικό George Finlay, γνωστό φιλέλληνα και συγγραφέα σημαντικών έργων για την ελληνική επανάσταση και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Πριν από μερικά χρόνια, η αρχιτέκτονας Αναστασία Κουκιάδη ξεκίνησε την πρώτη και πιο δύσκολη φάση της αναστήλωσης σε στενή συνεργασία με την προηγούμενη ιδιοκτήτρια του σπιτιού. Σκοπός τους ήταν να επαναφέρουν το σπίτι στην αρχική του μορφή. Το κτίριο, όμως, είχε υποστεί σοβαρές φθορές από το χρόνο, ενώ και οι κατά καιρούς ένοικοι είχαν αλλοιώσει σημαντικά τη φυσιογνωμία του. Για πολλά χρόνια, το χρησιμοποιούσαν ως αποθήκη ξυλουργείου, ενώ στο υπόγειο λειτουργούσε εργαστήριο επαργύρωσης.
Με οδηγό κάποιες παλιές φωτογραφίες των εσωτερικών χώρων, η αρχιτέκτονας εργάστηκε εντατικά παρεμβαίνοντας με μέτρο αλλά και φαντασία. Αποκατέστησε τα βασικά στοιχεία του σπιτιού, όπως το ξύλινο δάπεδο, τις πόρτες, τα παράθυρα και τη σκάλα, και προχώρησε στις λεπτομέρειες. Ιδιαίτερο χρόνο αφιέρωσε στην κουπαστή της σκάλας που οδηγεί στο δεύτερο όροφο καταφέρνοντας να δημιουργήσει ένα πιστό αντίγραφο αυτού που είδε στις φωτογραφίες. Με εξαίρεση το δάπεδο, όλα τα ξύλινα στοιχεία του σπιτιού βάφτηκαν σε ανοιχτό γκρίζο που έρχεται σε απαλή αντίθεση με το χρώμα της μανόλιας στους τοίχους και το λευκό στο ταβάνι και τα γύψινα διακοσμητικά.
Οι νέοι ένοικοι έδωσαν στο σπίτι την τελική του μορφή. Τον πρώτο λόγο έχουν οι πίνακες ζωγραφικής που κοσμούν σχεδόν κάθε τοίχο. Διάσημοι Έλληνες ζωγράφοι όπως ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Αλέκος Φασιανός, ο Στέφανος Δασκαλάκης, ο Ζάφος Ξαγοράρης, ο Νίκος Στεφάνου και ο Τάσος Μισούρας βάζουν την υπογραφή τους στην ιδιαίτερη αισθητική του σπιτιού. Έργα των ζωγράφων Abraham Hadad και Andrea Martinelli δίνουν το δικό τους τόνο στο χώρο. Επάνω στο τζάκι που σχεδίασε η Αναστασία Κουκιάδη στην τραπεζαρία ξεχωρίζει με την ιδιαίτερη τεχνοτροπία του ένα μικρό γλυπτό του Γιάννη Μόραλη. Στην τραπεζαρία, το φόντο του σύγχρονου τραπεζιού συνθέτουν δύο κινέζικα πανό του 18ου και του 19ου αιώνα.
Το ύφος του σπιτιού διαμορφώθηκε σταδιακά, με τα έργα τέχνης, τα έπιπλα και τα αντικείμενα να προστίθενται αυθόρμητα και μοναδικό σύμβουλο τις προτιμήσεις και την αισθητική των ενοίκων. Με την ξεχωριστή ιστορία της και με την τέχνη παρούσα σε κάθε γωνιά της, αυτή η κατοικία γίνεται ένα σύγχρονο σπιτικό, εξαιρετικά φιλόξενο για ενοίκους και επισκέπτες, ειδικούς της τέχνης και μη.
Φωτογραφίες: Τζούλια Κλήμη
