Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Θόδωρος Δηλιγιάννης είχε επιλέξει να μείνει σε ένα αστικό σπίτι στην Πλάκα. Δίπλα σε αυτό, ένα λιτό, τριώροφο οίκημα φιλοξενούσε το υπηρετικό προσωπικό της πρωθυπουργικής κατοικίας. Το 1933 οι ιδιοκτήτες αυτού του σπιτιού προχώρησαν σε ριζική ανακαίνιση την οποία ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Αντώνης Στασινόπουλος. Μόνο το κέλυφος του κτιρίου έμεινε ανέπαφο. Κατά τα λοιπά οι τρεις όροφοι ενώθηκαν με εσωτερική σκάλα, αλλάχτηκαν οι εγκαταστάσεις και τα πατώματα και έπεσαν πολλοί εσωτερικοί τοίχοι. Έτσι σήμερα ο κάθε όροφος του σπιτιού αποτελείται από δύο υπνοδωμάτια και ένα μπάνιο, ενώ στο τελευταίο επίπεδο δημιουργήθηκε μια βεράντα με θέα στα γύρω σπίτια της Πλάκας. Επίσης το πρώην ημιυπόγειο μετατράπηκε σε ανεξάρτητο studio.
Το πρώτο στοιχείο που βλέπει κανείς μπαίνοντας από την κεντρική είσοδο είναι η καλοσχεδιασμένη, ξύλινη σκάλα που συνδέει τα τρία επίπεδα. Η μία της πλευρά εφάπτεται σε όλο της το μήκος σε μία βιβλιοθήκη που διατρέχει την πλευρά αυτή του σπιτιού. Μπροστά από τη σκάλα ένας μεγάλος ενιαίος χώρος φιλοξενεί από τη μία το καθιστικό με το τζάκι και από την άλλη την κουζίνα με την τραπεζαρία. Έτσι διευκολύνεται η επικοινωνία και η επαφή στον χώρο αυτό που αναμφίβολα αποτελεί το επίκεντρο της ζωής στο σπίτι.
Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του σπιτιού είναι ότι αναπτύσσεται κυρίως σε ύψος και όχι βάθος. Με άλλα λόγια το επιβλητικό εξωτερικά κτίριο δεν κρύβει μέσα του διαδρόμους και πολλά επιμέρους δωμάτια. Εξωτερικά είναι μεγαλοπρεπές, εσωτερικά λιτό, "ευανάγνωστο” και καθαρό. Στην ανακαίνιση του 1933 ανοίχτηκαν επιπλέον και πολλά παράθυρα χάρη στα οποία σήμερα το φυσικό φως φτάνει σε όλους τους εσωτερικούς χώρους. Ένα αρμονικό σύνολο στο κέντρο της Αθήνας, στην πιο παλιά γειτονιά της, ένα σπίτι που πατάει στο χθες και αποδεικνύεται ιδανικό για το σήμερα.
