Η Julia Mincarelli, συνιδιοκτήτρια του πρακτορείου Sisters Agency φωτογράφισε το δικό της, υπέροχο σπίτι - μια παλιά αγροικία στη νότια Γαλλία. Στο περιοδικό Casaviva που κυκλοφορεί αυτή τη Κυριακή.
Φωτογραφίες: Birgitta Wolfgang Drejer / Sisters Agency, Παραγωγή: Julia Mincarelli / Sisters Agency
Η Δανέζα Julia Mincarelli ζει με τον Γάλλο κτηματομεσίτη σύζυγό της Christophe και τα δύο παιδιά τους σε μια ανακαινισμένη αγροικία στη νότια Γαλλία, περιστοιχισμένη από αμπελώνες, μεγάλες εκτάσεις με ελαιόδεντρα και κυπαρίσσια. Η οικογένεια την έχει διακοσμήσει με οικογενειακά κειμήλια, vintage ευρήματα, σύγχρονο design και καλλιτεχνικές φωτογραφίες. Το σπίτι ανήκε ανέκαθεν στην οικογένειά τους και είχε παραμείνει άδειο για πολλά χρόνια, μέχρι τη στιγμή που ο Christophe αποδέχθηκε μια πρόταση για δουλειά στη νότια Γαλλία. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, το ζευγάρι ανακαίνιζε την αγροικία με σκοπό να δημιουργήσει το δικό του, ονειρεμένο σπιτικό. Στο αρχικό κτίσμα, το σημερινό καθιστικό ήταν η αποθήκη όπου ο παππούς του Christophe φύλαγε τα εργαλεία του, ενώ εκεί που σήμερα βρίσκεται η κύρια κρεβατοκάμαρα κάποτε αποθήκευαν το σανό.
Κι ενώ το σπίτι άλλαζε αρχιτεκτονικά, παράλληλα εξελισσόταν και το στυλ του ζευγαριού. «Όταν μετακομίσαμε, η κουζίνα είχε το παραδοσιακό στυλ της νότιας Γαλλίας, με ανοιχτά ντουλάπια και country ατμόσφαιρα. Εκείνη την εποχή είχα ιδιαίτερη αδυναμία στα εμπριμέ μοτίβα με λουλούδια και στα χαρακτηριστικά φθαρμένα έπιπλα της Προβηγκίας, στο αυθεντικό shabby chic δηλαδή», εξηγεί η Julia. Για πολλά χρόνια, η κουζίνα ήταν πολύ σκοτεινή και η μόνη πηγή φυσικού φωτός ήταν το τζάμι της πόρτας. Στη νότια Γαλλία συνηθίζεται να μπλοκάρουν τον ήλιο καθώς το καλοκαίρι οι θερμοκρασίες είναι πολύ υψηλές, όμως με αυτόν τον τρόπο μπλοκάρεται και το φυσικό φως. Το ζευγάρι χρειάστηκε χρόνια συζητήσεων μέχρι να συμφωνήσει να αντικατασταθεί ένας τοίχος της κουζίνας με μια μεγάλη τζαμαρία, η οποία τελικά έχει πλαίσιο από σφυρήλατο σίδερο. Έτσι, τώρα περνάνε πολύ περισσότερο χρόνο στην κουζίνα που πλέον έχει γίνει ένα πολύ φωτεινό και άνετο δωμάτιο. Ωστόσο, η μεγαλύτερη αλλαγή έγινε πριν από ένα χρόνο, όταν η οικογένεια αποφάσισε να καλύψει τα δάπεδα με τσιμέντο. Τα καφεκόκκινα πλακάκια σε συνδυασμό με τα σκούρα ξύλινα έπιπλα βάραιναν την ατμόσφαιρα του σπιτιού, επειδή όμως είναι χαρακτηριστικά της περιοχής η απόφαση ήταν πολύ δύσκολη. Αλλά μόλις βγήκαν όλα τα έπιπλα έξω και απλώθηκε το νέο δάπεδο άλλαξαν γνώμη. «Είναι συναρπαστικό να μπορείς να ξεκινήσεις πάλι από το μηδέν και να επιλέξεις ποια έπιπλα θα φύγουν, όπως ο τεράστιος, 200 ετών προβηγκιανός μπουφές που κάλυπτε έναν ολόκληρο τοίχο για περισσότερα από δέκα χρόνια», επισημαίνουν και οι δύο.
Για το τσιμεντένιο πάτωμα επιλέχτηκε η απόχρωση της κιμωλίας. Για να βρουν τον ιδανικό συμπληρωματικό τόνο για τους τοίχους, ο Christophe και η Julia πειραματίστηκαν με πολλές αποχρώσεις προτού τελικά καταλήξουν σε μια απαλή, πρασινωπή χροιά. Η επιλογή του σωστού λευκού αποδείχθηκε μια πρόκληση, καθώς τόσο το τσιμεντένιο δάπεδο όσο και οι τοίχοι αλλάζουν απόχρωση ανάλογα με το φως κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Στο σπίτι υπάρχουν πολλά προσωπικά αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένης και μιας μικρής συλλογής από έργα τέχνης. «Πάντα είχα κάτι από τη στόφα του συλλέκτη κι αυτό έγινε παραπάνω από εμφανές όσο ασχολιόμουν επαγγελματικά με αντίκες και γέμισα το σπίτι με παλιά αντικείμενα. Κρατήσαμε τα καλύτερα κομμάτια που σημαίνουν κάτι για μας, όπως το παλιό γυάλινο φλασκί για τη ζύμωση του κρασιού που ανήκε κάποτε στον παππού του άντρα μου», λέει η Julia. Τα ράφια στο καθιστικό είναι γεμάτα με βιβλία τέχνης και φωτογραφίας, ένα ακόμη πάθος της Julia, απολύτως ερμηνεύσιμο καθώς σήμερα έχει από κοινού με την αδελφή της το πρακτορείο Sisters Agency. «Δεν νομίζω να έχω δει ποτέ την αδελφή μου χωρίς φωτογραφική μηχανή στο χέρι. Όταν ήμουν μικρή έπαιζα συχνά το ρόλο του μοντέλου, μέχρι που μεγάλωσα και άρχισα να τη βοηθάω στις φωτογραφήσεις της», αναπολεί η Julia.
Εάν τους ρωτήσεις ποιο είναι το επόμενο βήμα στο πρότζεκτ «ανακαίνιση», o Christophe απαντάει χωρίς δεύτερη σκέψη: «Τώρα κάνουμε ένα μεγάλο διάλειμμα για ξεκούραση.» Η Julia, πάλι, έχει άλλη άποψη: «Το αυθεντικό δάπεδο στον πρώτο όροφο ήταν ξύλινο. Θα θέλαμε πολύ να φτιάξουμε ξανά ένα στιβαρό πάτωμα από ξύλο...»
