Τα δύο κτίρια προϋπήρχαν, κατασκευάστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα και αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα της τοπικής αρχιτεκτονικής με εξωτερικούς πέτρινους τοίχους, ξύλινες κεραμοσκεπείς στέγες και υπόγειες δεξαμενές για την αποθήκευση του βρόχινου νερού.
Έχουν συνολικό μεικτό εμβαδόν 140τμ και ανοίγματα στην κύρια ανατολική και στην πίσω δυτική όψη τους αλλά και πρόσβαση σε περίκλειστο, ιδιωτικό εξωτερικό χώρο, μια ατμοσφαιρική ηλιόλουστη αυλή. Την αρχιτεκτονική προσέγγιση ανέλαβε η Ιόλη Τριποδάκη με κεντρικό στόχο την ανάδειξη των χαρακτηριστικών της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής τους αλλά και η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών ενός άρτιου σημερινού συγκροτήματος φιλοξενίας.
Τα κτίρια επιμερίστηκαν σε δύο ίσα τμήματα κατά την έννοια του μήκους, προκειμένου να δημιουργηθούν 4 διώροφα διαμερίσματα των 70τμ. Στο κεντρικό τμήμα του συνολικού μήκους διαμορφώθηκαν οι βοηθητικοί χώροι (κουζίνες – λουτρά – ντουλάπες - σκάλες) ενώ στις άκρες του, χωροθετήθηκαν οι χώροι του καθιστικού στο ισόγειο και των υπνοδωματίων στον όροφο εξασφαλίζοντας επαρκή φυσικό φωτισμό.
Δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή ώστε το κάθε διαμέρισμα να έχει τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα. Στα δύο ανατολικά που βλέπουν στον κεντρικό πεζόδρομο ο όροφος αντιμετωπίζεται σαν ανοιχτό πατάρι επιτρέποντας στον επισκέπτη ή τον περαστικό την αντίληψη του διώροφου χώρου στο σύνολό του. Στα δύο δυτικά διαμερίσματα μεγάλη έμφαση δίνεται στην κατά μήκος σύνδεση του ισόγειου χώρου με τις υπαίθριες αυλές τους που είναι και το ιδιαίτερο στοιχείο τους. Οι αυλές αντιμετωπίζονται ως προστατευμένοι από τα γειτονικά κτίρια μικροί χώροι ανάπαυλας και ησυχίας αποτελώντας φυσική συνέχεια του εσωτερικού χώρου.
Εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής μελέτης ήταν και ο τεχνητός φωτισμός των διαμερισμάτων με κύριο στόχο την ανάδειξη των επί μέρους περιοχών τους και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους (καθιστικά , γωνιές ύπνου, λουτρά, κουζίνες, σκάλες), ενισχύοντας την απαραίτητη διακριτή ατμόσφαιρα που συνοδεύει την κάθε μια από αυτές.
Η αντίθεση ανάμεσα στον ιστορικό χαρακτήρα των κτιρίων και το σύγχρονο εσωτερικό τους, ανάμεσα στα τέλη του 19ου αιώνα που βλέπει κανείς έξω και τις αρχές του 21ου αιώνα που βλέπει μέσα, είναι που υπογραμμίζει το ιδιαίτερο χαρακτήρα τους.
Φωτογραφίες: Γιώργος Σφακιανάκης
