Ένα σοφιστικέ σκηνικό που ταιριάζει απολύτως σε μια νεαρή σκηνοθέτιδα με σπουδές αρχιτεκτονικής και γονείς τους Doriana και Massimiliano Fuksas. Στο περιοδικό Casaviva που κυκλοφορεί την Κυριακή με το Πρώτο Θέμα.
Αν οι γονείς σου ανήκουν στην ελίτ των Ιταλών αρχιτεκτόνων, είναι απολύτως φυσικό να ακολουθήσεις το δικό τους δρόμο. Ωστόσο, η Elisa Fuksas –η κόρη της Doriana και του Massimiliano–, αν και σπούδασε αρχιτεκτονική, προτιμάει την κινηματογραφική κάμερα και όχι επειδή τη βαραίνει το οικογενειακό όνομα. «Δεν θα ήμουν αυτή που είμαι χωρίς τους γονείς μου. Κι έχω πλήρη συνείδηση της τύχης να ανήκω στη συγκεκριμένη οικογένεια», δηλώνει. Μόλις πριν από ένα χρόνο, η Elisa ολοκλήρωσε τα γυρίσματα της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας της με τίτλο «Nina», η οποία έχει ήδη προβληθεί σε διάφορα φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Η ηρωίδα είναι μια 20άχρονη που περιπλανιέται στην άδεια Ρώμη έναν καυτό Αύγουστο, σε ένα σκηνικό που φέρνει στο νου το ανεπιτήδευτο σπίτι της σκηνοθέτιδας.
«Το σπίτι μου θυμίζει τις παραθαλάσσιες κατοικίες της δεκαετίας του '60, με τους ξεβαμμένους τοίχους και τον αέρα της εγκατάλειψης», λέει για να το περιγράψει, αλλά αυτή η περιγραφή δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα: Πρόκειται για ένα θαυμάσιο μέρος με δυνατό χαρακτήρα που αντανακλά την προσωπικότητά της. Τοίχοι και περιττά δομικά στοιχεία γκρεμίστηκαν για να δημιουργηθεί ευρυχωρία, επειδή αυτό που χρειαζόταν –όπως τονίζει– ήταν να μπορεί να «αναπνέει» στο κέντρο της Ρώμης. Έτσι δημιουργήθηκε ένας ενιαίος χώρος με τα απολύτως απαραίτητα, ο οποίος δεν σε κάνει να νιώθεις άνετα, αλλά σε βοηθάει να συγκεντρώνεσαι όταν δουλεύεις. «Με τον καιρό το σπίτι έχασε τον ασκητικό του χαρακτήρα, καθώς άρχισα να προσθέτω κι άλλα αντικείμενα εκτός από τα βασικά που είχα πάντα: ένα κρεβάτι, ένα τραπέζι, τρεις καρέκλες και μία βιβλιοθήκη, χωρίς χαλιά, πίνακες ή κουρτίνες. Πάντα μου άρεσαν οι χώροι χωρίς ταυτότητα που θα μπορούσαν να βρίσκονται σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου», εξηγεί. Ένα σπίτι που δεν επιτρέπει ακαταστασίες ή υπερβολές στη διακόσμηση όπως και η ιδιοκτήτριά του. Όσοι τοίχοι παρέμειναν, διατήρησαν ανέπαφα τα σημάδια του χρόνου ώστε να αφηγούνται ιστορίες από το παρελθόν στις οποίες η Elisa έρχεται να προσθέσει τις δικές της. Ένα σπίτι που φτιάχτηκε custom-made για την ένοικό του.
