Μια σύγχρονη κατοικία στο Καπανδρίτι σχεδιάστηκε από τον Διονύση Σοτοβίκη με γνώμονα το συγκεκριμένο τοπίο, τις ανάγκες της οικογένειας και τη δημιουργία διαλόγου μεταξύ των δεδομένων.
--Ποιο ήταν το σκεπτικό σου για το σχεδιασμό της μονοκατοικίας;
Με ενδιέφερε η τοποθέτηση του σπιτιού μέσα στο οικόπεδο, το οποίο είχε συγκεκριμένους περιορισμούς καθώς είναι μεγάλο, στενόμακρο και έχει υψομετρικές διαφορές. Ήθελα το σπίτι να είναι σαν μια ενδιάμεση στάση από το ένα μέρος του οικοπέδου στο άλλο. Θεωρώ ότι κάθε σπίτι αποτελεί ένα ζωντανό οργανισμό που συνδιαλέγεται με τους ενοίκους του και το τοπίο. Και όταν λέω τοπίο εννοώ τη φυσιολογία του εδάφους, τον ουρανό, τον ορίζοντα, το χώμα, τον αέρα, τις φυσικές μυρωδιές...
--Έχεις επηρεαστεί από τη γιαπωνέζικη αρχιτεκτονική;
Αν και συμφωνώ με την ηθική τους λιτότητα, δεν είχα αυτό στο μυαλό μου. Πιστεύω πως η λιτότητα των Γιαπωνέζων πηγάζει από τον τρόπο που ζουν και δεν είναι ένα στυλιστικό μόρφωμα. Το less is more με αφορά όταν εμπεριέχει την ανθρώπινη πλευρά και δεν αφήνει απ' έξω συναισθήματα, ανάγκες, προβλήματα.
--Aν έπρεπε να χαρακτηρίσεις την αρχιτεκτονική του σπιτιού, θα έλεγες...
...ότι είναι ένα σύγχρονο κτίριο για τους συγκεκριμένους πελάτες-φίλους και για το συγκεκριμένο οικόπεδο. Δεν συνηθίζω να δίνω χαρακτηρισμούς στη δουλειά μου. Κάθε φορά είναι μια διαδρομή στο τοπίο ανάλογα με τις ανάγκες και τις συνθήκες.
--Είναι τάση της αρχιτεκτονικής αυτό το είδος πισίνας και πόσο σύνθετη είναι μια τέτοια κατασκευή;
Δεν με ενδιέφεραν ποτέ οι τάσεις. Με ενδιαφέρει αυτό που σχεδιάζω να εξυπηρετεί τα δεδομένα που θέλω να συμπεριλαμβάνει το τελικό αποτέλεσμα. Οτιδήποτε μοναδικό είναι καταρχήν σύνθετο, αλλά η μελέτη και η σωστή εφαρμογή το απλοποιεί.
--Το σπίτι παίζει με την εσωστρέφεια στο κάτω επίπεδο και την εξωστρέφεια στον όροφο. Ο λόγος;
Η δημιουργία διαλόγου μεταξύ των δεδομένων. Η αρχιτεκτονική δεν είναι απλώς διακόσμηση για να είναι ωραία ή άσχημη. Σχεδιάζει ζωές και γι' αυτό πρέπει να έχει όλη τη συνθετότητα, την εναλλαγή συναισθημάτων αλλά και την απλότητα που έχει ο άνθρωπος.
--Το παιχνίδι με το φως και τις σκιές μοιάζει κυρίαρχο.
Για μένα, είναι θέμα ουσίας: oυρανός-χώμα, ανοιχτό-κλειστό, εσωτερικότητα-κοινωνικότητα.
--Έχεις εφαρμόσει τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής;
Έχω κάνει σωστή τοποθέτηση του κτιρίου, σωστές θερμομονώσεις, αλλά όχι υπερβολές για να λέω ότι είναι βιοκλιματικό. Κατά την άποψή μου, βιοκλιματικό σημαίνει σωστή, μετρημένη χρήση υλικών και δεδομένων και όχι κάτι που σήμερα έχει πενταπλάσιο κόστος και χρειάζεται 20 χρόνια για να αποσβεστεί.
--Στον επάνω όρο φιλοξενούνται οι κοινωνικοί χώροι και στον κάτω τα υπνοδωμάτια, που κλείνουν σαν οχυρά...
Η μονοκατοικία βρίσκεται εκτεθειμένη στο βουνό και αποτελεί τη μόνιμη κατοικία μιας τριμελούς οικογένειας που θέλει να νιώθει προστατευμένη. Έτσι, τα υπνοδωμάτια κλείνουν ερμητικά δημιουργώντας αίσθηση ασφάλειας, ενώ την ημέρα, καθώς ανοίγουν, ο χώρος ενοποιείται με το τοπίο. Στο επάνω μέρος, το καθιστικό ανοίγεται στη θέα που φτάνει μέχρι τη λίμνη του Μαραθώνα.
φωτογραφίες Βαγγέλης Πατεράκης www.studiopaterakis.com
