Ο Ιταλός interior designer Alessandro Capellaro μετέτρεψε ένα παλιό ξυλουργείο στη Φλωρεντία σε σύγχρονη κατοικία και δημιούργησε τα έπιπλα χρησιμοποιώντας 300 εκλογικές κάλπες.
Φωτογραφίες: VEGA MG
Τα τελευταία χρόνια, συνηθίζεται οι ανοιχτοί χώροι των παλιών βιομηχανικών κτιρίων να μεταμορφώνονται σε κατοικίες. Ταυτόχρονα, η πιο σύγχρονη τάση θέλει το upcycling να κατακτά το πολυτελές design, που πλέον αναζητά τις πρώτες ύλες του στα παλαιοπωλεία. Ωστόσο, η κατοικία του Ιταλού αρχιτέκτονα και interior designer Alessandro Capellaro προσθέτει νέα, ανατρεπτικά δεδομένα στο σχεδιαστικό γίγνεσθαι. Στο παλιό ξυλουργείο που μετέτρεψε σε σπίτι, τα έπιπλα δημιουργήθηκαν από τον ίδιο, με βάση ένα πρωτότυπο προσωπικό concept. Κάθε κομμάτι είναι ένας ακαθόριστος όγκος που μεταμορφώνεται σε διαφορετικό έπιπλο, με άλλη λειτουργία, ανάλογα με τις ανάγκες και τα αντικείμενα που τοποθετούνται πάνω του. «Η διαδικασία της συνεχούς δημιουργίας του επίπλου δεν απέχει από αυτή του τεχνίτη που δουλεύει τον πηλό. Θέλεις ένα κρεβάτι, με ελάχιστες προσθήκες έχεις ένα κρεβάτι. Θέλεις ένα γραφείο, φτιάχνεις ένα γραφείο», λέει ο Alessandro. Η αυθεντική ταυτότητα του επίπλου ορίζεται από το υλικό του. «Δούλεψα με τριακόσιες κάλπες από αυτές που έχουν χρησιμοποιηθεί στις ιταλικές εκλογές από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τη δεκαετία του '80. Τις επέλεξα επειδή αντικατοπτρίζουν μοναδικά τις ιδέες μου για το design, το απλό σχήμα και τη μνήμη. Έτσι, αν κοιτάξεις πίσω από τα μεταβαλλόμενα έπιπλα μπορείς να πεις ότι βλέπεις απλώς τριακόσιες κάλπες.»
Στον ανοιχτό χώρο του σπιτιού μια βιβλιοθήκη καλύπτει όλο τον τοίχο που εκτείνεται στο καθιστικό και την κρεβατοκάμαρα. Στα ράφια της, ανάμεσα στα βιβλία του αρχιτέκτονα, βρίσκονται διακοσμητικά, όπως η συλλογή γραφομηχανών Olivetti, τα vintage βάζα, οι φιγούρες από το Southpark και τα γιαπωνέζικα πορτρέτα του Pietro Manzo. «Η δουλειά μου είναι να συνθέτω περιβάλλοντα, μέσα στα οποία ο κάθε χρήστης είναι ο κεντρικός ηθοποιός. Αυτά τα αντικείμενα ανήκουν στο δικό μου περιβάλλον. Το καθένα μού θυμίζει ένα γεγονός, έναν τόπο, έναν άνθρωπο, ένα συναίσθημα. Αμφιβάλλω αν η παρέμβαση κάποιου διακοσμητή μπορεί να προσφέρει κάτι τέτοιο.» Ο καναπές σχηματίζεται από τα μαξιλάρια που τοποθετήθηκαν σε μια ξύλινη κατασκευή με έναν αποθηκευτικό χώρο στη βάση της.
Στην κρεβατοκάμαρα η οικειότητα επιτυγχάνεται χάρη σ' ένα κομμάτι ξύλου που λειτουργεί ως παραβάν και έργο τέχνης. Σ' αυτό το δωμάτιο έχουν βρει τη θέση τους πολλά αγαπημένα έργα τέχνης του αρχιτέκτονα. «Τα πόστερ είναι μια συλλογή από εικόνες, ζωγραφιές, φωτογραφίες και άλλα πράγματα που μάζεψα στη ζωή μου. Υπάρχουν πολλά ακόμη που δεν έχω τοποθετήσει γιατί περιμένω να βρω την κατάλληλη θέση.» Τα φωτιστικά έχουν την υπογραφή του Alessandro. «Η αγαπημένη μου απασχόληση στον ελεύθερο χρόνο μου είναι να πηγαίνω σε υπαίθριες αγορές και να ψάχνω για περίεργα πράγματα. Τα φωτιστικά είναι για μένα μεγάλο πάθος. Χρησιμοποιώ το παλιό χρωματιστό αμπαζούρ για να συνθέσω κάτι νέο.»
Ένα στοιχείο που εκπλήσσει είναι ο χώρος της κουζίνας. Πίσω από τις κολόνες, στο πιο σαφώς ορισμένο δωμάτιο του σπιτιού, βρίσκονται οι ηλεκτρικές συσκευές. Έξω από την κουζίνα, το τροχήλατο έπιπλο και τα πολύχρωμα φωτιστικά θυμίζουν εγκατάσταση. Όπως μας πληροφορεί ο Alessandro: «Η λειτουργικότητα είναι το σημείο εκκίνησης. Αυτό το αποθηκευτικό σύστημα ή μπαρ ή τραπέζι είναι το κέντρο του σπιτιού μου όπου στέκομαι με τους φίλους μόλις μπουν στο σπίτι. Εκεί μοιραζόμαστε ένα γεύμα, ένα ποτό, βλέμματα και λόγια. Σύμφωνα με την ιταλική κουλτούρα, η κουζίνα είναι κάτι σαν το καθιστικό.»
