Ενα ιστορικό σπίτι του 50 ανακαινίζεται με έξυπνο τρόπο έτσι ώστε να ανήκει στον 21ον αιώνα χωρίς να χάσει την ταυτότητα του αλλά και χωρίς να θυμίζει μουσείο. Στο Casaviva Οκτωβρίου που κυκλοφορεί.
Εξω από το Γιοχάνεσμπουργκ υπάρχει ένα προάστιο με χαρακτηριστικά σπίτια από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.Είχαν κτισθεί για να στεγάσουν τους στρατιώτες μετά την επιστροφή τους κι είχαν εφοδιασθεί με σιδερένιες στέγες και βεράντες στην τούβλινη πρόσοψη, στοιχεία που δίνουν χαρακτήρα στην περιοχή. Ενα τέτοιο σπίτι αποφάσισαν να αγοράσουν ο Christo Vermeulen textile designer κι ο Nico Venter urban designer. Η αρχική κακή του κατάσταση- ολοσχερώς κατεστραμμένη οροφή- δεν τους πτόησε αντίθετα τους προκάλεσε να ασχοληθούν οι ίδιοι με την ανακαίνιση βάζοντας στόχο να φτιάξουν ένα σπίτι του 21ου αιώνα. Οταν ανακάλυψαν ότι από τον επιμελώς ατημέλητο κήπο φαίνεται ο πύργος Brixton, σήμα κατατεθέν της πόλης του Γιοχάνεσμπουργκ ενθουσιάστηκαν και φρόντισαν η καμινάδα στο εξωτερικό τζάκι που έχτισαν στον κήπο να είναι σαφής αναφορά στο μνημείο. Αυτός ο διάλογος ανάμεσα στην πόλη και το σπίτι, το παλιό και το καινούργιο καθοδήγησε τον αρχιτεκτονικό τους σχεδιασμό που αντιμετώπισε με διαφορετικό τρόπο το παλιό τμήμα του σπιτιού από την καινούργια του επέκταση. Ετσι η τελευταία κατασκευάσθηκε με εμφανή τούβλα ενώ το παλιό σπίτι τυλίχθηκε από μία στρώση ψευδάργυρου για λόγους προστασίας αλλά και σεβασμού στην ιστορία του . “Θέλαμε να έχει την οικειότητα του παλιού αλλά να φαίνεται καινούργιο” επισημαίνει ο Nico που διατήρησε την αρχική διαρρύθμιση και το πάτωμα όπου ήταν εφικτό. Καθώς η πρόσοψη του σπιτιού προσανατολίζεται στο δρόμο τα δωμάτια ήταν σχετικά σκοτεινά και η φωτεινότητα τους ενισχύθηκε με πρόσθετους φεγγίτες και γυάλινες πόρτες. Ακόμα κι ο προθάλαμος που γεφυρώνει το σπίτι με το πρώην γκαράζ και νυν στούντιο είναι σαν τεράστιο κουτί από γυαλί.
Στη διαμόρφωση, ο Nico κι ο Christo κράτησαν τέλεια ισορροπία ανάμεσα στις καθαρές γραμμές, την αφαιρετική διάθεση και την αίσθηση της ζεστασιάς. Δημιούργησαν ένα απλό ασπρόμαυρο πλαίσιο που θεωρούν ως την υπέρτατη διαχρονική επιλογή για να αναδείξουν τη γεωμετρία και τα μοτίβα στα μοντερνιστικά κομμάτια ή στα ελαφριά έπιπλα που σχεδίασε ο Christo. Για παράδειγμα έδωσαν χρώμα και υφή στο λιτό καθιστικό με ένα σκανδιναβικό μπουφέ του 50. Μοναδική εξαίρεση στην απλότητα, τα ψαγμένα υλικά που έχουν άλλοτε άγρια κι άλλοτε ραφιναρισμένη υφή. Κι από μέσα έξω, με την κουζίνα να επεκτείνεται σε μια μικρή αυλή που φιλοξενεί ένα κήπο με μυρωδικά για την μαγειρική κι έναν πέτρινο φούρνο όπου ψήνεται η σπιτική πίτσα! Και δεν είναι η μοναδική. Υπάρχουν μικρότερες αυλές αλλά και τελείως διαφορετικοί κι έξυπνοι τρόποι που συνδέουν το σπίτι με τον κήπο όπως για παράδειγμα η γέφυρα που οδηγεί από το καθιστικό στον κήπο. Το νερό,οι τετράγωνες τσιμεντένιες πέτρες και το πράσινο βοηθούν κατοίκους ή καλεσμένους να αφήσουν πίσω τους το άγχος της καθημερινότητας.
Παρά τον εκσυγχρονισμό του, το σπίτι παραμένει απολύτως ενσωματωμένο στη γειτονιά όπως ήταν κι η επιθυμία του Nico και του Christo που απολαμβάνουν την ζωντάνια του δρόμου από το καθιστικό ή τον κήπο.
