Η αρχιτεκτονική του πέτρινου σπιτιού στη Σέριφο στηρίχτηκε σε δύο βασικές αρχές: να εμπνέει χαλαρούς ρυθμούς στην καθημερινότητα και να αναδεικνύει την αίσθηση του ελληνικού καλοκαιριού.
Η Σέριφος με το ξερό, άγριο τοπίο, τα ασβεστωμένα σπίτια, τα καλντερίμια στη Χώρα και τις παρθένες παραλίες της διατηρεί με ένα μαγικό τρόπο το αυθεντικό ύφος των Κυκλάδων. Γι' αυτό, εδώ και χρόνια αποτελεί αγαπημένο προορισμό πολλών Ιταλών, όπως είναι ο ιδιοκτήτης του συγκεκριμένου σπιτιού –γνωστός γιατρός στην πόλη του–, ο οποίος ερωτεύτηκε το νησί και αποφάσισε να περνάει εκεί τα καλοκαίρια, παρέα με τα πέντε παιδιά και τη νεαρή σύζυγό του. Μαζί με τον ντόπιο μηχανικό Χρήστο Σαντριβανόπουλο εμπνεύστηκαν αυτό το μικρό πέτρινο συγκρότημα –κυρίως σπίτι και ανεξάρτητος ξενώνας– συνδυάζοντας δύο διαφορετικά είδη πέτρας: την ντόπια στο χρώμα της σκουριάς των μεταλλείων, την οποία παρήγαγε κάποτε το νησί, και την πιο ανοιχτόχρωμη της Πάρου. Έτσι προέκυψε ένα σπίτι χτισμένο πάνω στην πλαγιά του λόφου που ακολουθεί την τοπογραφία του εδάφους, είναι απόλυτα ενταγμένο στο περιβάλλον και έχει θέα στην παραλία Κολυμπήθρα.
Φτάνεις μέσω ενός χωματόδρομου, κατεβαίνεις μερικά σκαλοπάτια και βρίσκεσαι στην αυλή με την ανοιχτή τραπεζαρία, τον ξυλόφουρνο και το μπάρμπεκιου. Εκεί, ανάμεσα στον ξενώνα και το σπίτι, με το αεράκι που φυσάει μονίμως, νιώθεις την απόλυτη αίσθηση του ελληνικού καλοκαιριού και τη γοητεία ενός χαλαρού τρόπου ζωής. Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι βρίσκεσαι στον ανοιχτό χώρο καθιστικού - τραπεζαρίας – κουζίνας με τη θέα στη θάλασσα και τα εντυπωσιακά παιχνίδια των φωτοσκιάσεων που δημιουργεί το άπλετο φως που εισβάλλει από τα πολλά ανοίγματα. Το διαμπερές τζάκι, σχεδιασμένο από τον Χρήστο Συντριβανόπουλο, είναι το στολίδι του χώρου. Αποτελείται απο δύο μεγάλα πέτρινα πρέκια –επιλέχτηκαν από δεκάδες που χρησιμοποιήθηκαν πάνω από τα παράθυρα– και τέσσερα μικρότερα. Τον ενιαίο χώρο διαδέχονται τα δύο υπνοδωμάτια με τα μπάνια τους, όλα σε άμεση επαφή με το γυμνό τοπίο. Ακριβώς δίπλα σε ένα αυτόνομο κτίσμα, ο ξενώνας αποτελείται από δύο υπνοδωμάτια με κοινό μπάνιο. Τα δάπεδά τους καλύπτονται από πλάκες αμμόπετρας και τα ταβάνια από ξύλινα δοκάρια καστανιάς που ήρθαν από το Άγιο Όρος – η αρχική ιδέα ήταν να παραμείνουν στη φυσική τους κατάσταση αλλά οι ιδιοκτήτες τελικά αποφάσισαν να τα βάψουν λευκά. Στα μπάνια, οι νιπτήρες και οι ντουσιέρες από τσιμεντοκονία κατασκευάστηκαν από τον εξαιρετικό μάστορα Νικόλα Λιβάνιο. Τα έπιπλα –σχεδόν όλα λευκά– ήρθαν από την Ιταλία, ενώ κάποια τραπέζια αντίκες όπως εκείνο της τραπεζαρίας είναι αγορασμενα από ιταλικό παλαιοπωλείο. Ευφάνταστες εσοχές σχηματίζουν ράφια και εταζέρες, ένας κορμός δέντρου και ένα ελληνικό πιθάρι έγιναν τραπέζια βεράντας.
Οι μεγάλες ταράτσες διαθέτουν ξύλινες σεζλόνγκ με φόντο την άγρια ομορφιά της παραλίας που απλώνεται λίγα μέτρα πιο πέρα. Γύρω από το σπίτι η φύση παρέμεινε ανέγγιχτη, μόνο πικροδάφνες, άγριοι θάμνοι κι ένα πλήθος από αυτοφυή φυτά –ρίγανη, φασκόμηλο, λεβάντα– δημιουργούν μια δροσερή και ευωδιαστή όαση.
Σε αυτόν τον τόπο απολαμβάνεις τη μαγεία της φύσης κάθε ώρα της ημέρας: το πρωινό μπάνιο στην έρημη παραλία, την ετοιμασία ενός γεύματος με θέα το νησάκι Βους, το μεσημεριανό χουζούρι με το αεράκι να σε χαϊδεύει απαλά, ένα δροσερό ντους στη βεράντα με θέα το πέλαγος, τη χαρά της απομόνωσης συντροφιά με ένα βιβλίο, το δείπνο τις φεγγαρόφωτες νύχτες στη βεράντα υπό το φως των κεριών και πάνω απ’ όλα την απεραντοσύνη της θάλασσας.
