Σε έναν από τους πιο όμορφους δρόμους του κέντρου της Αθήνας, με θέα τον Εθνικό κήπο, το διαμέρισμα της δεκαετίας του ’50 αναδιαμορφώθηκε από τον αρχιτέκτονα Τάσο Ζέππο, επικεφαλής του γραφείου zege Αrchitects.
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πατεράκης / www.studiopaterakis.com
Η Ηρώδου Αττικού είναι από τους λίγους δρόμους του κέντρου που απολαμβάνουν την ησυχία και την ηρεμία ενός προαστίου. Οι πολυκατοικίες κατά μήκος της έχουν προνομιακή θέα στον Εθνικό Κήπο και την ατμόσφαιρα μιας προστατευμένης πολυτέλειας. Σε μια τέτοια πολυκατοικία βρίσκεται το συγκεκριμένο διαμέρισμα και σε τέτοια θέση ώστε να έχει την καλύτερη δυνατή οπτική στο Ζάππειο, σπάνια περίπτωση για το κέντρο. Κατασκευάστηκε τη δεκαετία του ’50, στο μεγαλοαστικό στυλ της εποχής, και ο αρχιτέκτονας Τάσος Ζέππος του γραφείου zege Αrchitects πραγματοποίησε τη μελέτη για την ανακαίνισή του με σεβασμό στην αρχική δομή και τα υπάρχοντα μορφολογικά στοιχεία. Το interior design έγινε με γνώμονα την εναρμόνιση της συλλογής έργων σύγχρονης τέχνης σε ένα χώρο που λειτουργεί ως ένας αυστηρός ασπρόμαυρος καμβάς και στόχο τη διαμόρφωση μιας λειτουργικής, άνετης και σύγχρονης κατοικίας για ένα νέο επιχειρηματία.
Οι λευκές γυαλιστερές μπουαζερί στους τοίχους και τα λευκά γύψινα στις οροφές κοσμούν διακριτικά την περίμετρο του διαμερίσματος και έρχονται σε αντίθεση με το ολόμαυρο δρύινο δάπεδο που κυριαρχεί στο χώρο – χρωματικές επιλογές που παραπέμπουν σε γκαλερί ευρωπαϊκής μητρόπολης, χωρίς να ανατρέπουν την πραγματική κλίμακα της κατοικίας. Το μόνο δωμάτιο που διαφοροποιείται χρωματικά είναι η τραπεζαρία, για την οποία επιλέχτηκε ένα σκούρο καφέ –σχεδόν μαύρο–, προκειμένου να αποδοθεί μια πιο θεατρική ατμόσφαιρα ενός box ενταγμένου με σαφήνεια στο χώρο που το περιβάλλει.
«Όλο το project στηρίχτηκε πάνω στη στενή συνεργασία με τον ιδιοκτήτη και την οικογένειά του, οι οποίοι είναι λάτρεις αλλά και πραγματικοί γνώστες της σύγχρονης τέχνης και της μουσικής. H συλλογή τους, που προέρχεται από όλα τα σημεία του πλανήτη –χωρίς να λείπουν από αυτήν έργα σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως ο Κουνέλης, ο Ζογγολόπουλος και ο Μπενάκη– ήταν μια πραγματική έκπληξη αλλά και μια πρόκληση για τη μελέτη μας», αναφέρει ο αρχιτέκτονας.
Ακόμη και η τοποθέτηση του πιάνου στο χώρο συζητήθηκε και μελετήθηκε επισταμένα, καθώς ο ιδιοκτήτης συνηθίζει να διοργανώνει βραδιές με φίλους όπου παίζει κλασική μουσική. Πρόκειται για ένα πιάνο αντίκα Steinway & Sons, το οποίο αγοράστηκε σε δημοπρασία στο Λονδίνο και βρίσκεται πλάι στο καθιστικό με το τζάκι ώστε να αποτελεί κεντρικό στοιχείο του σπιτιού και να είναι διακριτό από παντού.
Η επιλογή των στοιχείων της επίπλωσης έγινε με τρόπο διπολικό, επισημαίνει ο Τάσος Zέππος. Από τη μία επιλέχθηκαν κομμάτια που χαρακτηρίζονται από ένα σχεδιασμό λιτό, διαχρονικό και ουδέτερο, όπως τα αντικείμενα του Christian Liaigre ή τα έπιπλα που σχεδιάστηκαν sur mesure από τη zege Architects για να πλαισιώνουν διακριτικά τα έργα τέχνης. Από την άλλη, κομμάτια όπως αυτά του Ηervé Van Der Straeten συνομιλούν εύστοχα –μέσω της οργανικής τους φόρμας– με τον pop απόηχο έργων της συλλογής που υπογράφουν κυρίως Kινέζοι καλλιτέχνες, οι Μasibo, Zhang Peng και Chen Man. Ειδικές κατασκευές σε μεγάλες διαστάσεις, όπως τα coffee tables από μάρμαρο Carrara Statuario ξεχωρίζουν με την αυστηρή, δωρική γεωμετρία τους. Τα υλικά και οι υφές τους αποτέλεσαν ένα ειδικό τμήμα της μελέτης του interior design: μετάξι στα χειροποίητα χαλιά από το Nεπάλ, βελούδο και λινό στα έπιπλα και τις κουρτίνες, έντονα γυαλιστερές λάκες και ματ επιφάνειες στις ειδικές κατασκευές.
Στο χώρο της κύριας κρεβατοκάμαρας με το en-suite βεστιάριο συνεχίζεται η ίδια χρωματική παλέτα. Λευκές μπουαζερί, σκούρες δρύινες επενδύσεις, κουρτίνες σε σκούρο μπλε και αποχρώσεις του μπρούντζου σε υφάσματα και χαλιά δημιουργούν ένα περιβάλλον διακριτικής πολυτέλειας που θυμίζει τη σουίτα ενός παρισινού ξενοδοχείου. Το μπάνιο αποτελείται από τρεις επιμέρους χώρους και χαμάμ, που συνδέονται με τη μονοχρωμία του μπεζ μαρμάρου, το απέριττο στυλ και τις αυστηρές γεωμετρικές γραμμές. Στο σκηνικό, η κινούμενη φιγούρα του Άργου, του μεγαλόσωμου σκύλου του ιδιοκτήτη, μοιάζει άλλοτε να ξεχωρίζει κι άλλοτε να χάνεται εντελώς με το γυαλιστερό charcoal grey τρίχωμά του.