Η αγάπη για το πειραματικό, το αθέατο ή απλώς το ασυνήθιστο έχει υπάρξει η κινητήρια δύναμη πίσω από διάφορες μορφές δημιουργίας. Από την έκθεση Strange Cities: Athens μέχρι υφάσματα από ατσάλι ή βιοτεχνολογικά κοσμήματα!
Στην εποχή της επικοινωνίας, όπου όλα τα «μακρινά» μοιάζουν κοντινά και όπου σε κάθε οθόνη φιγουράρει μια εξωτική μα άγνωστη γωνιά του πλανήτη, τι εντύπωση μπορεί κανείς να διαμορφώσει για όσα δεν έχει γνωρίσει αλλά έχει έμμεσα βιώσει; Τι μπορεί να συμβεί όταν ένας καλλιτέχνης κληθεί να δημιουργήσει με αφορμή μια πόλη που δεν έχει ποτέ επισκεφθεί; Απάντηση έδωσαν 24 δημιουργοί από διάφορες χώρες με ένα βασικό κοινό χαρακτηριστικό: Δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ την Αθήνα μα το τελευταίο έργο τους έχει εκείνη ως βάση και έμπνευση. Ο λόγος για την έκθεση Strange Cities: Αthens που παρουσιάζεται στη Διπλάρειο Σχολή έως τις 28 Ιουνίου. Η πόλη της Αθήνας... χώρεσε επιμελώς σε ένα κουτί έμπνευσης που στάλθηκε στους καλλιτέχνες με περιεχόμενο ένα ποίημα, ένα λογοτεχνικό κείμενο, ένα τραγούδι, ένα μουσικό κομμάτι, ηχητικά αρχεία από την πόλη, μια συνταγή και καμία απολύτως εικόνα. Το αποτέλεσμα είναι μια συλλογή ονειρικών ή εφιαλτικών –βασισμένων στο παρελθόν ή το παρόν– μα κυρίως παράξενων έργων τέχνης, που δίνει στον κάθε επισκέπτη τροφή για σκέψη και στο σύγχρονο Αθηναίο μια φρέσκια ματιά απέναντι στην πόλη που «λατρεύει να μισεί».
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που το παράξενο εμπνέει τη δημιουργία. Η αγάπη για το πειραματικό, το αθέατο ή απλώς το ασυνήθιστο έχει υπάρξει η κινητήρια δύναμη πίσω από κάθε μορφή τέχνης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η νεαρή αλλά ήδη καταξιωμένη σχεδιάστρια μόδας Iris van Herpen που με έμπνευση την επιστήμη δημιουργεί ρούχα τού σήμερα. Η συλλογή της για τον ερχόμενο χειμώνα βασίστηκε στο «terraforming», δηλαδή στη μορφοποίηση ενός άγνωστου πλανήτη έτσι ώστε να μπορεί να συντηρήσει γήινες μορφές ζωής. Το αποτέλεσμα είναι μια συλλογή τόσο αιθέρια όσο και παράξενη με κύρια πρώτη ύλη ένα υλικό υφασμένο από ατσάλινες και μεταξωτές ίνες!
Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, η Amy Congdon διερευνά τα όρια ανάμεσα στο design και την επιστήμη και προτείνει ιδιαίτερα κοσμήματα με τη βοήθεια της βιοτεχνολογίας. Στον κόσμο της Congdon τα υλικά δεν δημιουργούνται, αλλά αναπτύσσονται. «Τι θα συνέβαινε αν μπορούσαμε να αντικαταστήσουμε τις πλαστικές επεμβάσεις με μιας χρήσεως τεχνητούς ιστούς δέρματος διακοσμημένους με πετράδια; Αν μπορούσαμε να παράγουμε αειφόρα κοσμήματα από φίλντισι σε οργανικές φόρμες;» αναρωτιέται η Αmy και δίνει η ίδια την απάντηση μέσω των πρωτότυπων συλλογών της.
Κι αν φαντάζει περίεργο να φοράς κοσμήματα από τεχνητό δέρμα, το δημιουργικό δίδυμο των Κορεατών Moon Kyungwon και Jeon Joonho υπερβαίνει κι άλλο τα όρια, καθώς οραματίζεται ένα μέλλον στο οποίο ο άνθρωπος είναι τόσο διανοητικά εξελιγμένος ώστε η τέχνη δεν έχει θέση. «Η τέχνη είναι μια ζωτική μα περιέργως ανεξήγητη πτυχή της ανθρώπινης επιθυμίας, που μας ωθεί στο όνειρο, τη διερεύνηση και τις προκλήσεις», λένε οι ίδιοι εξηγώντας την έμπνευση πίσω από το περίπτερό τους για τη φετινή Μπιενάλε Τέχνης στη Βενετία με τίτλο «The ways of Folding Space & Flying». Ανεξήγητες μοιάζουν και οι βουλές του design στην καρέκλα «Bold» που σχεδίασαν οι Big Game για την εταιρεία Μοustache. Oι σχεδιαστές πήραν δύο μεταλλικούς σωλήνες, τους έδωσαν φόρμα σχολικής καρέκλας, αφαίρεσαν την έδρα και την πλάτη και –πριν αναρωτηθείς αν αυτή η κατασκευή είναι αναπαυτική– την κάλυψαν με αφρό και ύφασμα, με αποτέλεσμα να είναι ιδιαιτέρως άνετη κατά γενική ομολογία.
Μπορεί όλα αυτά να μοιάζουν μακρινά, μα στην Ελλάδα τού σήμερα το weird wave του κινηματογράφου συνεχίζει να κερδίζει έδαφος με το φιλμ «The Lobster» του Γιώργου Λάνθιμου να μεταμορφώνει τους singles σε ζώα. Μήπως το παράξενο είναι μονάχα ό,τι δεν έχουμε ακόμη αντικρίσει; Μήπως το παράξενο βρίσκεται μόλις ένα βήμα μακριά;
