Η έκθεση παρουσιάζει ένα μέρος του πολύτιμου αρχείου του Ιωάννη Δεσποτόπουλου, το οποίο φυλάσσεται στα Αρχεία Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη. Σκίτσα, σχέδια, φωτογραφίες, προπλάσματα, κείμενα αλλά και ηχητικά αποσπάσματα, συνθέτουν ένα μικρό φόρο τιμής στο αποτύπωμα του τόσο σημαντικού Έλληνα αρχιτέκτονα στην πόλη της Αθήνας.
Ο Ιωάννης Δεσποτόπουλος (1903 - 1992) είναι ο μοναδικός Έλληνας αρχιτέκτονας που έζησε για δύο χρόνια στη Βαϊμάρη, την εποχή που λειτουργούσε εκεί η Σχολή του Bauhaus, και ήρθε σε άμεση επαφή με τις αρχές, τη διδασκαλία και τους ανθρώπους της διάσημης αυτής σχολής. Η εμπειρία του Bauhaus και γενικότερα του κλίματος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης υπήρξε καταλυτική για το μετέπειτα έργο του. Κατανόησε το Bauhaus όχι ως ένα "στυλ", αλλά ως έναν ευρύτερο τρόπο σκέψης και δημιουργίας. Είδε την αρχιτεκτονική και το επάγγελμα του αρχιτέκτονα ως έναν τρόπο επιτέλεσης σκοπών για το κοινωνικό όφελος και ήταν από τους πρώτους Έλληνες αρχιτέκτονες που μίλησαν για την ιδεολογική, πολιτική και κοινωνική διάσταση της αρχιτεκτονικής.
Η έκθεση θέτει το κτήριο του Ωδείου Αθηνών στο επίκεντρο, παράλληλα όμως παρουσιάζει και πτυχές από τη διαδρομή του Ι. Δεσποτόπουλου, εστιάζοντας στην ανάδειξη της κοινωνικής διάστασης του έργου του. Η κοινότητα αποτέλεσε ένα από τα βασικά συστατικά στοιχεία της λειτουργίας της σχολής του Bauhaus, αλλά και της δομής των οικισμών στην Ελλάδα.
Ο Ι. Δεσποτόπουλος, που γνώριζε καλά την έννοιά της, σχεδίασε το κτήριο του Ωδείου, επιδιώκοντας αυτό να λειτουργήσει όχι μόνο ως το κτηριακό κέλυφος μιας σχολής αλλά, κυρίως, ως το μέσο σύστασης μιας κοινότητας ανθρώπων, οι οποίοι θα μοιράζονταν δημιουργικά το ενδιαφέρον τους για τη μουσική και τις τέχνες.
Η έκθεση διαρκεί έως τις 7 Νοεμβρίου 2019
