Η αρχιτεκτονική στο κέντρο

Το interior αποτελεί πρόκληση για τους αρχιτέκτονες και η Airbnb συνοψίζει αυτήν τη νέα τάση, επισημαίνει ο Μέμος Φιλιππίδης που υπογράφει μαζί με τη Μαρίτα Νικολούτσου τα πρώτα σχετικά projects στην Αθήνα.

-Υπάρχουν σχεδιαστικές διαφορές ανάμεσα σε ένα ξενοδοχείο και ένα χώρο για την Αirbnb;

Στο ξενοδοχείο πρέπει να χτίσεις τη σχέση τού μέσα με το έξω. Δουλεύοντας για πρώτη φορά ένα project για την Αirbnb, κληθήκαμε να δημιουργήσουμε διακριτές μονάδες σε διαφορετικά σημεία της πόλης, χωρίς συνεκτικό σύστημα service. Εν προκειμένω, η έμφαση δίνεται στο interior, γεγονός που συμπλέει με τη στροφή της ελληνικής αρχιτεκτονικής από τη διαμόρφωση κτιρίων μεγάλης κλίμακας –όπως δημοσίων και μουσείων– στον εσωτερικό χώρο. Όπως επισήμανα στην εισήγησή μου στην Bienalle το 2014, η νέα πρόκληση για τον αρχιτέκτονα είναι να αντιμετωπίσει το interior –στυλ, διακοσμητική προσέγγιση, έπιπλα, χρώματα– χωρίς την όψη και τις αναλογίες του κτιρίου. Σαν ζήτημα, η Airbnb συνοψίζει στην ακραία μορφή της αυτή την τάση.

-Πώς επηρέασαν τα χαρακτηριστικά του κτιρίου στην οδό Βουλής τη δουλειά σας;

Πρόκειται για μια ζωντανή, μεταπολεμική πολυκατοικία, με πολλά γραφεία, σε αντίθεση με τα ήσυχα κτίρια στα προάστια. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι ο όμορφος ανελκυστήρας σε αισθητική του μεσοπολέμου, στον οποίο ένα μεταλλικό πλέγμα φέρει βιομηχανικό απόηχο και ορατότητα στην κίνηση. Στα διαμερίσματα, λοιπόν, απομακρυνθήκαμε από τη neutral μινιμαλιστική αρχιτεκτονική του λευκού και του ξύλου, που πολλές φορές έχει εφαρμόσει το γραφείο μας, και δοκιμάσαμε για πρώτη φορά την ποικιλία των χρωμάτων, λόγω της έντασης της γειτονιάς.

-Και το διαμέρισμα στου Ψυρρή;

Η γειτονιά έχει έντονο χρώμα. Υπέροχες ώχρες, κεραμίδια στις σκεπές, μπρούντζινα αντικείμενα που πωλούνται στα πολλά, μικρά μαγαζιά της. Πρόκειται για μία περιοχή μικρή μεν αλλά με άπλα, χώρο και θέα στην Ακρόπολη. Εκεί η αστική ζωή κυλά ήρεμα. Έτσι, στο διαμέρισμα των 62 τ.μ. κάναμε χρήση απαλών χρωμάτων, βάλαμε μέσα στο χώρο το κεραμιδί και αναδείξαμε το μωσαϊκό. Χαρακτηριστική είναι η μεγάλη τζαμαρία στο τζακούζι και το κρεβάτι, η οποία αγκαλιάζει το κάδρο της γειτονιάς,. Όλο αυτό που υπάρχει έξω δεν το φαντάζεσαι επειδή το γνωρίζεις, αλλά το βλέπεις ανά πάσα στιγμή.

-Ποιες ήταν οι εμπνεύσεις από τη δική σας πορεία;

Εκ πρώτης όψεως, μοιάζει σαν να γυρίσαμε σελίδα και, πράγματι, επιζητούμε την εξέλιξη – δεν μας αρέσουν οι μανιέρες. Ένα έργο δεν χρειάζεται να είναι απόλυτα αναγνωρίσιμο σε σχέση με τον αρχιτέκτονα στον οποίο ανήκει, αλλά επιβάλλεται να είναι ενδιαφέρον και καλό. Εξάλλου, σε κάθε ερώτημα υπάρχουν πολλές απαντήσεις. Διαφορετικά, θα επαναλαμβάναμε συνεχώς το ίδιο πράγμα. Ωστόσο υπάρχουν στοιχεία που συνδέουν αυτή τη δουλειά μας με άλλες. Από τα σπίτια μας του '99 π.χ. έχουμε δανειστεί το διάτρητο στοιχείο στη μεταλλική επιφάνεια. Τότε είχε χρησιμοποιηθεί εξωτερικά, σαν τούλι που προσφέρει εν μέρει ιδιωτικότητα, εν μέρει φως και αέρα. Τώρα παίζει σε άλλα χρώματα, σε άλλη ομάδα, όχι σε σχέση με μία όψη. Και εδώ τηρούμε την ανοιχτή αρχιτεκτονική όπως σε project μας στη Σαντορίνη, αλλά με διαφορετικούς τρόπους, όπως η δημιουργία νησίδων χρήσης. Κληρονομούμε μεν, εξελισσόμαστε δε.

mplsusm architects