Κοντέινερ πλοίων γίνονται σπίτια, οι λαϊκές στεγαζόμενες αγορές και το green design επανέρχονται. Οι κοινωνικές ανάγκες γίνονται προτεραιότητα στην αρχιτεκτονική.
Η διεθνής κρίση γίνεται αφορμή για ευρηματικές ιδέες χαμηλού κόστους στην αρχιτεκτονική. Τα Containers of Hope που υπογράφει ο αρχιτέκτονας Benjamin Garcia Saxe ενώνονται σε ένα ιδιαίτερο σπίτι με μεγάλα ανοίγματα, άρτια αισθητική και χαμηλό κόστος κατασκευής, όπως λέει ο κατασκευαστής μιας οικογενειακής κατοικίας στο Σαν Χοσέ της Κόστα Ρίκα από εγκαταλειμμένα κουτιά πλωτής μεταφοράς αγαθών.
Στην κεντρική και Βόρεια Ευρώπη και σε πόλεις όπως η Κοπεγχάγη, η Στοκχόλμη, αλλά και η Βαρκελώνη και η Βαλένθια, οι στεγαζόμενες λαϊκές αγορές επανέρχονται στο προσκήνιο. Τα σημεία όπου παλαιότερα λειτουργούσαν υπαίθριες αγορές καλύπτονται πλέον από στέγαστρα ή αντικαθίστανται από νέα κτίσματα εξελιγμένων προδιαγραφών. Στην Ολλανδία συγκεκριμένα, επιβάλλεται πλέον από το νόμο οι υπαίθριες αγορές να στεγάζονται και να πληρούν αυστηρότατους υγειονομικούς κανόνες. Στο Ρότερνταμ, το Markthal –σε σχήμα πετάλου αλόγου– κάλυψε την παλιά λαϊκή αγορά του Μπλάακ, μια έκταση 100.000 τ.μ. Κατασκευασμένο από γυαλί, προσφέρει στέγαση αλλά και ανοιχτό ορίζοντα, ενώ φιλοξενεί 8 εστιατόρια, 15 σουπερμάρκετ, 100 σημεία πώλησης φρέσκων τροφίμων, 1.200 θέσεις πάρκινγκ, 228 κατοικίες αλλά και τέχνη αφού στο μεγαλύτερο μέρος του πετάλου κυριαρχεί ένα τεράστιο video wall.
Η «πράσινη» αρχιτεκτονική εξελίσσεται και κτίρια αυτοσυντηρούνται με ανεμογεννήτριες και την εκμετάλλευση της ενέργειας του ήλιου και του νερού. Ορισμένα μάλιστα είναι πολύ φουτουριστικά όπως οι κατασκευές του γαλλικού αρχιτεκτονικού γραφείου του Vincent Callebaut, που προτείνει τα προηγμένα City Trees –24 ουρανοξύστες που έχουν τη μορφή της αλυσίδας του DNA– και τα Asian Cairns – έξι ουρανοξύστες στην Κίνα που φιλοδοξούν να μεταμορφώσουν τις πόλεις σε οικοσυστήματα και τα κτίρια σε δέντρα μέσω των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας όπου τίποτε δεν πηγαίνει χαμένο. Σε γενικές γραμμές, γίνεται επιτακτική η ανάγκη για πράσινες οάσεις ακόμη και σε αμιγώς αστικά περιβάλλοντα. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί το ξενοδοχείο ParkRoyal στη Σιγκαπούρη, που έχει ένα μικρό πάρκο σε κάθε όροφο με αποτέλεσμα να βλέπεις παντού πράσινο καθώς κοιτάζεις από ψηλά.
Άλλη μία τάση της εποχής είναι τα στέγαστρα-κελύφη που θυμίζουν γλυπτά και μπορούν να πάρουν άπειρα σχήματα και να προσαρμοστούν σε κάθε περιβάλλον. Τα συναντάμε παντού: Στο Σικάγο –το Nature Broadwalk στο ζωολογικό κήπο Λίνκολν–, στη Γερμανία –το θεματικό πάρκο Porsche Pavillion που υπογράφει το αρχιτεκτονικό γραφείο ΗΕΝΝ–, στην Ιταλία – το «Πάρκο των Αγγέλων», ένα πολιτιστικό κέντρο στο Πετσιόλι, όπως άλλωστε και όλα τα projects που δημιουργεί το γραφείο Assymptote.
Όσον αφορά τα υλικά, πλέον δεν υπάρχουν εμμονές – τώρα στα κτίρια τα βλέπουμε όλα: Από το λευκό γρανίτη που ντύνει το ισλαμικό μουσείο Aga Khan σχεδιασμένο από τον Ιάπωνα αρχιτέκτονα Fumihiko Maki στο Τορόντο μέχρι το μέταλλο και τα μεταλλικά πλέγματα σε σπίτια και σε δημόσια κτίρια, όπως ιδρύματα και μνημεία. Ένα λαμπρό παράδειγμα είναι το Μουσείο Ordos, που υπογράφει το αρχιτεκτονικό γραφείο MAD, στη νεοϊδρυθείσα πόλη Όρντος, στην έρημο Γκόμπι της Μογγολίας. Το αλουμινένιο περίβλημά του αντανακλά αλλά ταυτόχρονα ενσωματώνει το τοπίο, ενώ η αρχιτεκτονική του το προφυλάσσει από τους ανεμοστρόβιλους, τη δυνατή αμμοθύελλα και τις έντονες καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην έρημο. Παράλληλα, είναι έτσι δομημένο ώστε το φως του ήλιου να διαχέεται παντού μέσα στο κτίριο.
