Δύο σταρ του interior design ο Joseph Dirand και η India Mahdavi συνωμότησαν καλλιτεχνικά και διάλεξαν την αισθητική οικογενειακού πύργου για τη διαμόρφωση του ξενοδοχείου L' apogee στο αλπικό θέρετρο Κουρσεβέλ.
Η Κουρσεβέλ, το κορυφαίο των θρυλικών θερέτρων των γαλλικών Άλπεων, υπήρξε κρησφύγετο κομψών και προνομιούχων οικογενειών από τη δεκαετία του 1950. Αυτό το κομμάτι γης, το στραμμένο προς τις κορυφές του Aiguile du Fruit και κρυμμένο ανάμεσα σε αιωνόβια έλατα, έγινε σταδιακά πόλος έλξης των ultra – rich and famous. Μία τάση που κορυφώθηκε το 2006 με τα εγκαίνια του πύργου Cheval Blanc, ιδιοκτησίας Bernard Arnault (όταν ήταν παιδί το αφεντικό της LVMH έκανε εδώ τα πρώτα του βήματα στο σκι).
Φημολογείται ότι εδώ πλέον δε πωλείται τίποτα και ότι οι τιμές ανα τετραγωνικό μέτρο αγγίζουν αυτές του Monaco.
Είχε όμως περίπου δύο χρόνια που ακουγόταν ότι ένα ακόμα παλάτι ετοιμαζόταν να ανοίξει τις πύλες του στην κορυφή του σταθμού. Και προς έκπληξη όλων, στο τέλος του 2012, ξεκίνησαν για τα καλά οι οικοδομικές εργασίες στη θέση των παλιών εγκαταστάσεων άλματος με σκι. Και σα να μην έφτανε αυτή η έκπληξη, ακούγεται και ότι πίσω από τη χρηματοδότηση του έργου (100 εκατομμύρια ευρώ) κρύβεται ο Xavier Niel (ιδρυτής της Free, θυγατρικής του τηλεπικοινωνιακού κολοσσού Iliad). Τέλος Δεκεμβρίου του 2013, το ξενοδοχείο L’Apogée παρουσίασε τα 9.000 τετραγωνικά του μέτρα, με τις 53 σουίτες και δωμάτια, μεταξύ των οποίων και ένα penthouse και ένα σαλέ 525 τ.μ. Οι αριθμοί από μόνοι τους λένε πολλά για τη μοναδική έλξη που ασκεί η Κουρσεβέλ. Πίσω από την επιβλητική πρόσοψη από ξύλο και πέτρα, το κομψό και φιλόξενο εσωτερικό συνυπογράφουν η India Mahdavi και ο Joseph Dirand. Επιλέγοντας να συνεργαστεί με τις δύο αυτές μορφές της αρχιτεκτονικής, ο Niel είχε τολμήσει να ενώσει δύο ισχυρές προσωπικότητες του κόσμου της διακόσμησης σε έναν αλάνθαστο συνδυασμό!
Μπορεί η India να προτιμάει τα χρώματα και ο Joseph τη μονοχρωμία, όμως και οι δύο μοιράζονται την ίδια αγάπη για το ωραίο και για τα όμορφα υλικά, ενώ παράλληλα απεχθάνονται οτιδήποτε κραυγαλέο: «Την πολυτέλεια περισσότερο τη ζεις, παρά τη βλέπεις. Σε ένα ορεινό παλάτι, πέρα από τις πολύ συγκεκριμένες προδιαγραφές που απαιτεί μία τέτοια επιχείρηση, υπάρχει ένα σύνολο άπειρων λεπτομερειών – η απαλότητα των υφασμάτων, τα υλικά που αποπνέουν ζεστασιά, η αλληλουχία των χώρων ώστε να δημιουργούν τη σωστή ατμόσφαιρα, η ατμοσφαιρική ακουστική – που δίνουν την αίσθηση της πολυτέλειας». Στοιχεία κοινά που συναντάμε σε όλους τους χώρους, είτε στους κοινόχρηστους που έχει επιμεληθεί ο Joseph (lounge, σαλόνια, μπαρ, εστιατόρια), είτε στους ιδιωτικούς (υπνοδωμάτια, penthouse) που έχει σχεδιάσει η India. Ο σχεδιασμός ενός ορεινού ξενοδοχείου, απαιτεί να είσαι δεκτικός στις αισθήσεις. «Μετά από μία μέρα σκι, εκτεθειμένος στο εκτυφλωτικό λευκό, στο τσουχτερό κρύο και στο υψόμετρο, αποζητάς ένας χώρο ζεστό. Εξ’ ου και το αποτέλεσμα είναι εσκεμμένα κάπως σκοτεινό», συνεχίζουν. Και, μπορεί οι χώροι να ήταν σαφώς μοιρασμένοι, αλλά η συνεργασία υπήρξε στενή: «Παρά τις διαφορές στη δουλειά μας, ήταν σαφές ότι έπρεπε να αντιμετωπίσουμε το ξενοδοχείο σαν ένα ενιαίο σύνολο. Συνεργαστήκαμε καθ’όλη τη διάρκεια του project.» Στο τραπέζι έπεσαν το παραδοσιακό στυλ από τις κατοικίες στο Τυρόλο και το Σαιντ Μόριτζ, οι χιονονιφάδες του φωτογράφου Wilson Bentley – αποτέλεσαν την πηγή έμπνευσης για το λογότυπο-, το πορφυρό βελούδο – «το χρώμα των Χριστουγέννων και της φωτιάς»-, η γούνα και το ξύλο – «στοιχεία άρρηκτα συνδεδεμένα με τη ζωή στο βουνό»-, το βαθύ πράσινο – «το χρώμα του έλατου»... Ατμόσφαιρα μάλλον «οικογενειακού πύργου», όπως τη χαρακτηρίζει η India, παρά αυτή ενός κλασικού σαλέ. «Αποκλείσαμε εξ’αρχής οποιαδήποτε πολύ σύγχρονη προσέγγιση: μια μινιμαλιστική εμπειρία στο βουνό μας φαινόταν εντελώς παράταιρη. Μας αρέσει η ιδέα ενός ξενοδοχείου που έχει σχεδιαστεί σαν οικογενειακό σπίτι όπου η κάθε γενιά διαδέχεται την προηγούμενη”.
http://www.lapogeecourchevel.com/
